De pastoraatsgroep is het aanspreekpunt van onze lokale geloofsgemeenschap. De leden van een pastoraatsgroep zijn ‘het oor en oog’ van de gemeenschap. De pastoraatsgroep van de geloofsgemeenschap Katholiek Ede bestaat uit 5 parochianen. De pastoraatsgroep wordt begeleid en ondersteund door het pastorale team. Hier kunt u kennismaken met de pastoraatsgroep; hun motivatie en inspiratie. 

Hieronder stellen zij zich voor.

2013 is een nieuw begin. Als Pastoraatgroep van Katholiek Ede zijn we sinds 1 oktober 2012 al samengegaan. Wij zijn enthousiast aan de gang gaan met alles wat voor ons ligt en op ons bordje komt. Voor mij, Wytze Laverman, betekent het, dat de catechese weer tot mijn profiel behoort,samen met Dorien Schot. Dat betekent dat we waar mogelijk en nodig, ons in zullen zetten ter ondersteuning van de verschillende catechesewerkgroepen, zowel jong als oud. Het is en blijft een uitdaging om het geloof in een toekomst, getekend door God, gestalte te geven in een geestdrift, die geïnspireerd wordt door Gods Geest. Zo mogen we, hopelijk, weer jonge mensen ontmoeten en begeleiden op weg naar hun eerste communie en ook de voorbereiding voor het vormsel in 2014 zal in dit najaar weer van start gaan. Hopelijk zal ook het contact met de scholen,wat niet altijd even gemakkelijk is, blijven doorgaan, in welke vorm dan ook. Zo gaat het catechetisch werk in een nieuwe setting door, op Lokaal en parochiebreed niveau. Mijn motto bij de instalatie indertijd was: ‘Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht………’ . Een wakkerend kaarsvlammetje dat moet worden beschermd om het tere vlammetje brandend te houden. Een arm om hen heen, de vlam beschut, om dat kleine vlammetje te laten uitgroeien tot een grote vlam. Daarvoor wil ik er zijn.

In 1974 werd ik in Alkmaar geboren als Dorien Mul. Ik ben na mijn eerste communie lang actief geweest als misdienette. Tijdens een motor vakantie in 2001 waarbij ik via Route 66 de USA heb doorkruist trof ik in de reisgroep André Schot aan. Na een halfjaar zijn we gaan samenwonen. Inmiddels zijn we bijna tien jaar getrouwd en trotse ouders van Anne (9, Eva (7) en Arjan (4). Door de probleemloze zwangerschap en geboorte van Anne wilde ik uit dankbaarheid meer met mijn geloof doen.Het vrijwilligerswerk is begonnen bij de doopwerkgroep. Op dinsdagochtend heb ik ruim 5 jaar het secretariaat van de St. Antonius bemand waar ik diverse taken verrichtte en koffie klaarzette voor na de Eucharistieviering. Vanuit deze “functie” ben ik 4 jaar geleden gevraagd om aan de pastoraatgroep deel te nemen. Nu met het samenvoegen van beide groepen begint het voor mij echt vorm, een richting, te krijgen. De nieuwe taken liggen in het verlengde van mijn privé- situatie. Te weten:(kinder-)catechese en een deel liturgie. Naast de PG ben ik contactouder van het kinderkoor.
Motorrijden is in het slop geraakt door de komst van de kinderen maar dankzij hen zijn er andere interesses bij gekomen. Zo maak ik graag een wandeling met Anne, bak ik cakejes met Eva en tuinier ik met Arjan.
De fusie zie ik niet als afscheid van je geloof noch gevoel. Het is als bij een verhuizing: wel verdrietig en een geschiedenis achterlatend. Maar tegelijk ook brengt het kansen en mogelijkheden met zich mee. Kijken hoe een ander iets doet. Een frisse wind doordat wat je hebt opgebouwd. Zo heb ik afscheid genomen van de doopwerkgroep om me meer te kunnen richten op de (kinder-)catechese en alle werkgroepen. Ik hoop dat ik die op deze manier nog beter kan begeleiden dan in het verleden met mijn ondersteunende taken.
Fusie betekent SAMENgaan dus we gaan er SAMEN wat moois van maken!